تماشاگه آب
عکس‌های اصغر بشارتی، عکاس محلی، مرا به قشم می‌برد، به ژرفای آب‌ها. به دنیایی که در آن می‌شود معلق شد، می‌شود معلق ماند و موسیقی مسخ‌کننده و ملایم آب را شنید و ماهی‌ها و مرجان‌ها و ستاره‌های دریایی را تماشا کرد که فاصله شان با چشم‌ها بسیار کم شده است؛ کم، به نازکی شیشه‌ای روی ماسک غواصی!
ماهی‌های کوچک و بزرگ رنگی که ساده به هر غریبه‌ای عادت می‌کنند و زود، جلد می‌شوند و بعد اطرافش را از رفت و آمد سریع و بی‌صدای تن‌های چابک و رنگارنگ شان، شلوغ می‌کنند.
سال‌ها پیش غواصی به من گفت «دنیای زیر آب، افسونی دارد که اگر یک‌بار ببینی‌اش دیگر نمی‌توانی از آن دل بکنی» همان افسون است احتمالا، که میلیون‌ها نفر گردشگر را هر سال به سوی دریاها و اقیانوس‌ها در سراسر دنیا می‌کشاند تا شاخه غواصی گردشگری دریایی را پر رونق نگه دارد.
ایران نیز مناطق مناسب گردشگری دریایی بکری دارد که خیلی‌ها سال‌هاست پای ثابت غواصی در آنها هستند و همه جاذبه‌های دیگر گردشگری دریایی مانند، گشت و گذار در هتل‌ها و رستوران‌های شناور بر آب و ورزش‌های آبی، سوار شدن کشتی‌های تفریحی و آفتاب گرفتن کنار ساحل برایشان کمرنگ شده‌اند.
یکی از این مناطق، جزیره قشم است که چند سالی است مسوولانش در پی شناساندن آن به گردشگران و از جمله آنهایی هستند که دنیای زیر آب را روی آن ترجیح می‌دهند و حتی امکاناتی مناسب هم برای شان فراهم کرده‌اند.
همین تبلیغات باعث شده است آمار گردشگران ورودی به قشم در سال‌های اخیر افزایشی قابل توجه داشته باشد و جزیره فقط تابستان‌ها کم مسافر شود. تنها سازمان منطقه آزاد قشم و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیستند که سعی در شناساندن قشم به ایرانی‌ها دارند بلکه مردم این جزیره هم در این سال‌ها هر چه از دست‌شان برمی‌آمده برای باقی گذاشتن خاطره‌ای خوش در ذهن مسافرانی که ساکن جزیره شان شده‌اند، انجام داده‌اند؛ بشارتی هم از همان مردم است.
او عکاسی است 34 ساله که مدت‌هاست با عکس‌هایش به مسافران می‌گوید قشم نه فقط در خشکی زیباست، بلکه جهانی متفاوت در ژرفای آب‌هایش نهان کرده است. بشارتی در این سال‌ها با کمترین امکانات، زیباترین عکس‌ها را از آب‌های قشم گرفته است و مهم این است که کار عکاسی‌اش را نه با دوربینی پیشرفته و ضد آب، بلکه با یک دوربین «کنون جی 09» گرفته و تازگی‌ها بعد از 3 بار آب خوردن و از دست افتادن دوربینش ناچار شده است یک «کنون جی 10» بخرد که آن هم البته ضد آب نیست؛ اما عشق که باشد، این حرف‌ها چه اهمیتی دارد. بشارتی یک عاشق است به قشم، به آدم‌هایش، به خاکش و به دریایی که او و جزیره کوچک‌شان را در آغوش گرفته است. عکس‌های این عاشق را نگاه کنید!
عشق در اعماق
اصغر بشارتی، متولد 65 است و تنها 4 سال است که عکاسی می‌کند. این هنر را هم او به تنهایی آموخته است. مقام‌هایی که او طی این 4 سال کسب کرده است، گویای هنر اوست. همه چیز برای او با یک غواصی تفریحی به همراه دوستانش آغاز شد، وقتی با شگفتی‌های زیر آب خلیج فارس آشنا شد و دیگر نتوانست دل از آن بکند. همین بود که با یک دوربین معمولی جی 9 کار عکاسی‌اش را آغاز کرد. خیلی زود فهمید که عکس خوب را می‌توان حتی با یک دوربین معمولی هم گرفت آن هم زیر آب! همین بود که او کاور یکی از دوستانش را گرفت تا حفاظ مناسبی برای دوربینش باشد، هر چند نبود! چرا که او طی مدت کوتاهی 3 بار دوربینش زیر آب خیس شد تا بعد از هر 3 بار تعمیر از خیر عکاسی با آن دوربین بگذرد. تازه این نوع عکاسی برای او کشف شده بود و برای همین اصغر بشارتی به قول خودش از مغازه دوستانش دوربین «5 دی» خرید، آن هم قسطی؛ اما درست یک هفته قبل از مسابقات عکاسی چابهار به دلیل کم تجربگی‌اش این دوربین گرانقیمت به همراه لنز «ماکرو100» آب خورد تا تنها قسط‌های دوربین از کار افتاده برایش بماند.
ذوق و شوق او بیشتر از آن بود که بخواهد با این مشکلات مبارزه نکند. او بتازگی دوباره از همان نوع دوربین خریده است هر چند خودش می‌گوید هنوز دست و دلش می‌لرزد وقتی می‌خواهد زیر آب با این دوربین عکاسی کند. اولین مسابقه‌ای که او شرکت کرده است سومین دوره مسابقات فیلم و عکس اردیبهشت هرمزگان در سال 88 بود که او توانست جایزه هیات داوران را به خود اختصاص بدهد.
در سال 1389 مقام برتر اولین دوره عکاسی زیرآب را کسب کرد و در همان سال با یک فیلم تجربی که کار زیرآب بود مقام برتری چهارمین دوره مسابقات منطقه‌ای اردیبهشت استان هرمزگان را کسب کرد و البته فیلمش با عنوان «شگفتی‌های آفرینش» به مسابقه بین‌المللی فیلم کوتاه تهران راه پیدا کرد. در سال 1390 مقام برتر مسابقات عکس ایرانشناسی را کسب کرد و عکس او در میان 50 عکاس برتر مجله سرزمین من قرار گرفت.
مریم یوشی‌زاده
