رودخانههای متعددی از میان مگالایا عبور میکنند ولی هیچ کدام از آنها به دلیل جریان آب قوی و بستر صخرهای و سنگی قابل کشتیرانی نیستند ولی ثابت شده که این مکان یکی از مقاصد گردشگری است که در برنامه سفر بسیاری از توریستها گنجانده شده است. بهتر است بدانید که ساکنان اصلی این منطقه را عمدتا قبایل تشکیل میدهند.
به دلیل انزوای جغرافیایی، ریشههای قومی، مکانهای فرهنگی و مسیرهای پیادهروی مگالایا بسیار منحصر به فرد است. گویش رایج مردمان این سرزمین خاسی است که یکی از لهجههای به جا مانده از گروه یا خانواده زبانهای «منخمر» در هند است. قانون وراثت، سنت فرهنگی مشترک تمام قبایل مگالایاست که در آن، حضانت اموال و جانشینی در خانواده به جای مرد به زن و از مادر به جوانترین دختر میرسد. پس از ازدواج هم این مرد است که باید به خانه همسر خود برود و با او زندگی کند. شغل اصلی مردمان مگالایا کشاورزی است که 83 درصد جمعیت آن برای امرار معاش از این راه کسب درآمد میکنند.
بیشه مقدس
براساس اعتقاد مذهبی، سنت حفظ محیط زیست بین جوامع قبیلهای مگالایا از یک نسل به نسل دیگر منتقل شده است. براساس این باورها، قسمتهای خاصی از جنگل تحت قوانین عرفی به عنوان مکان مقدس تعیین شده و از برداشت هر گونه محصول جلوگیری و محافظت میشود. چنین جنگلهایی از لحاظ تنوع زیستی بسیار غنی و دارای گونههای گیاهی در معرض خطر از جمله گیاهان دارویی بسیار نادر هستند. این مکان مقدس توسط انبوهی از درختان مانند حصاری امنیتی احاطه شده و تنوع زیستی داخل محوطه نیز موزه طبیعی بسیار زیبایی را ایجاد کرده است.
سمیه عیقرلو