اندکی آهسته ران

حالا درست 89 سال از احداث نخستین راه‌ها در ایران می گذرد؛ نه این که تصور شود ایرانمان پیشتر بدون جاده بوده، بلکه منظور جاده‌هایی است که با هدف حمل و نقل با وسایل نقلیه جدید احداث شدند و این مساله درست سال 1301 اتفاق افتاد. حالا این جاده‌ها در سراسر کشور به صورت خطوطی مارپیچ و مستقیم در دل جنگل و کویر امتداد یافته‌اند.

در حال حاضر سالانه از 350 میلیون سفر در کل کشور، 250 میلیون آنها جاده‌ای است؛ این آمار را قائم‌مقام وزیر راه و شهرسازی در گفت‌و‌گو با ایسنا عنوان کرد؛ آماری که در نگاه نخست تنها یک عدد بزرگ به نظر می‌آید، اما تامل بیشتر به چنین حجم سفری نمایانگر یک پتانسیل قوی است که می‌توان حتی در طول مسیر و خود جاده‌ها از آن بهره‌های فراوان گرفت که این بخش ماجرا مربوط به مسائل کلان مدیریتی است.

اما این که هدف از سفر، تنها رسیدن به مقصد نیست، اصلی پذیرفته شده برای همگان است؛ می‌توان در این قسمت نگاه جزئی‌تری به ماجرا داشت. مساله مهمی که در سفر رخ می‌دهد در خود «سفر» نهفته است. سفر یک اتفاق، جابه‌جایی و پویایی است که می‌توان جاده را بخش اصلی ماجرا در فرآیند سفر به شمار آورد. اصلا شاید خود جاده هدف باشد و ما از آن غافلیم. به‌طور‌مثال لابد از خطرهای جاده هراز بسیار شنیده‌اید و هر بار هم سفرتان با مقداری چاشنی دلهره همراه بوده است.

این که باید در جاده احتیاط کرد کاملا به جاست، اما فراموش نشود در همین جاده وهم‌انگیز هراز زیبایی‌های زیادی، چهره خود را از شما پنهان ساخته است، مکان‌هایی که هر کدام خود می‌تواند مقصود و منزل اصلی‌تان در سفر باشند. جاذبه‌هایی همچون دره گل زرد،‌ آبشار ملک بهمن، آبگرم لاریجان، منظریه،‌ استله سر و... در جاده هراز هستند که اگر کمی تامل کنید این زیبایی‌ها ، نقش خوش‌نگار خود را بر شما عیان خواهند ساخت.

اندکی صبر، جاده‌های جنگلی، جاده‌های روستایی و جاده‌های ساحلی حتما خاطره‌های بسیاری را برای شما تداعی می‌کنند. از یاد نبریم که سفر همین خاطره‌هاست.

اما گذشته از این ماجرا و در یک نگاه ماکروسکوپی، می‌توان جاده‌ها و نقش آنها را در اقتصاد محلی و منطقه‌ای با توجه به حجم بالای تردد، بسیار بااهمیت به شمار آورد، اما این اهمیت هنگامی نقش تاثیرگذار آن نمایان خواهد شد که مسوولان ذی‌ربط اندک اهتمامی به این موضوع بدهند. به بیانی ساده‌تر اندک توقفی در طول جاده می‌تواند اقتصاد یک روستا یا مکان را متحول کند؛ فرآیند سفر و گردشگری به سادگی می‌تواند موجب شکوفایی بسیاری از مناطق ناشناخته در مسیرها شود.

اما از این مساله با اهمیت چنان سریع عبور خواهیم کرد که چنان از خود جاده پای بر پدال سرعت، پیش می‌رویم. یک بخش از این ماجرا اندک ذوقی می‌خواهد و مابقی آن اندک همت از سوی مسوولان. حتما می‌دانید که بسیاری از جاذبه‌های مسیر هیچ‌گونه نشان و علامتی ندارند، وجود یک تابلوی راهنمای ساده برای آغاز کار گره‌گشا خواهد بود هر چند این تمام آن چیزی نیست که برای رونق گردشگری یک منطقه انتظار می‌رود، اما آغاز داستان باشکوهی است که رخسار زردگون یک منطقه را رنگ سبز بهاری خواهد بخشید. داستان ارتباط اشتغال و گردشگری، نقش گردشگری در تولید، درآمد، رفاه و... داستان‌های مفصلی است که در تمام کره خاکی ذهن متولیان امر را به خود مشغول داشته است.

اندکی آهسته ران، جاده‌ها را باید دریافت. جاده تنها برای رسیدن نیست شاید مقصود خود جاده باشد و ما غافل از این مساله، پی مرادی دیگر «گرد جهان می‌گردیم».

سامان عابری

جاده، همان مقصد است

اول ـ می‌گویند گاهی مسیر از مقصد دلپذیرتر است، می‌گویند گاهی راه، طوری افسونت می‌کند که ترجیح می‌دهی کش بیاید، تمام نشود و تو را نرساند تا مقصد.

سرگردانی، آدم‌ها را می‌ترساند، اما جاده از سرگردانی نمی‌ترسد و همین سرگردانی‌اش میان این کوه و آن کوه، همین سرخوردن دیوانه وارش وسط دشت‌های سبز، همین پیچ و تاب خوردن‌های بی‌قاعده‌اش روی پیشانی کویر است که مسافرش را تسلیم می‌کند و عاشق.

دوم ـ راه‌ها، برای هرکس خاطره‌ای را زنده می‌کنند، جاده‌ها برای مردم هر کشوری معنای خاص خودشان را دارند. برای آنها که در کشورهای توسعه یافته زندگی می‌کنند جاده هم معنای پول می‌دهد و مترادف است با یکی از انواع جاذبه‌های گردشگری که می‌تواند مسافران را به خود عاشق کند، آنقدر که از عکس‌هایش کارت‌پستال بسازند و نرم نرمک در آن برانند تا رقص طبیعت را در حاشیه‌هایش بهتر و بیشتر تماشا کنند.

برای مردم برخی کشورها هم جاده فقط یعنی یک راه طولانی‌که هیچ وقت نمی‌توانی مطمئن باشی حتما زنده به مقصد می‌رساندت. جاده برای آنها یعنی خون، یعنی تصادف، یعنی جسدهای کوفته و گیرکرده لای آهن‌پاره‌ها، یعنی زباله‌های رها شده بر دامن طبیعتی رو به نیستی، یعنی هجوم مگس‌ها روی لاشه حیوانات مرده بر آسفالت داغ. برای آنها جاده معنا ندارد، فقط یک خط نازک است بین دو شهر که کیلومتر شمار خودروهایشان را فرسوده می‌کند.

سوم ـ به خودمان بستگی دارد جاده‌ها را یکبار مصرف ببینیم یا جاذبه‌ای برای گردشگران. به خودمان بستگی دارد طوری رفتار کنیم که این مسیرها، خوش‌تر از مقصد شوند یا رنجی شوند با خمیازه‌های طولانی و صحنه‌های هراس‌انگیز.

این ماییم که می‌توانیم جاده را دل انگیز و پرخاطره کنیم یا زباله‌بارانش کنیم و حتی به وحوش حاشیه‌اش هم رحم نکنیم و چنان در آن برانیم که حادثه‌ای ناخوش برای خود یا دیگران رقم بزنیم.

بیایید یک بار دیگر به ایران‌مان روی نقشه نگاه کنیم. خیلی از این خطوط نازک میان شهرها، سحرانگیز و بکر هستند و اگر گردشگرانی را جذب کنند، می‌توانند زندگی روستانشین‌های فقیر اطراف‌شان را زیر و رو کنند به شرط این که به دیگران بشناسانیم‌شان، به شرط این که مراقبشان باشیم...

خاطره جاده

جاده یعنی راهی که تو را روی دوش می‌گیرد تا برساند به مقصد و بعد غربتت را مثل یخ، ذره‌ذره آب می‌کند. جاده، خط خاکستری است که خط می‌کشد روی پیشانی تبدار کویر، خط می‌کشد روی شانه سبز جنگل، حتی روی ماسه‌های درخشان حاشیه دریا.

جاده یعنی باران شکوفه‌های صورتی و چتر سبز درختان روی سر مسافران در بهار، یعنی سراب‌های لرزان و براق و بازیگوش در تابستان، یعنی باران برگ‌های هزار رنگ و بوی نم باران در پاییز، یعنی قندیل‌های یخ و سپیدی یکدست در دوردست در زمستان.

سفر بی‌جاده چیزی کم دارد. حتی خستگی راندن در آن هم دلچسب است تا چه رسد به وقت‌هایی که رفیقش شده باشی و باور کنی که جاده، خود سفر است نه پیش پرداختش. این عکس‌ها، تحفه عکاس‌هایی است که به همین حقیقت باور دارند و به همین خاطر، جاده‌ها را ثبت کرده‌اند. این عکس‌ها، خاطره‌های جاده‌اند در حافظه دوربین.

مریم یوشی‌زاده

قدم‌زدن در روی ابرها

اگر در جستجوی زیبایی و تنهایی هستید، مگالایا در هند همان محل موردنظر است.

21 ژانویه 1972، این منطقه به عنوان یکی از زیباترین ایالات هند شناخته شد که طیف وسیعی از درختان، به زیبایی‌های آن افزوده است. مگالایا جزو ایالت سابق آسام است و شامل یکی از 7 ایالتی است که در بخش شمال شرقی واقع شده و از جنوب با آسام و از شمال با بنگلادش هم مرز است. مگالایا به 5 حوزه اجرایی به نام‌های جنیتا تپه، گارو تپه شمالی و غربی، و کاسی تپه شرق و غرب تقسیم می‌شود.

رودخانه‎های متعددی از میان مگالایا عبور می‌کنند ولی هیچ کدام از آنها به دلیل جریان آب قوی و بستر صخره‌ای و سنگی قابل کشتیرانی نیستند ولی ثابت شده که این مکان یکی از مقاصد گردشگری است که در برنامه سفر بسیاری از توریست‌ها گنجانده شده است. بهتر است بدانید که ساکنان اصلی این منطقه را عمدتا قبایل تشکیل می‌دهند.

به دلیل انزوای جغرافیایی، ریشه‌های قومی، مکان‌های فرهنگی و مسیرهای پیاده‌روی مگالایا بسیار منحصر به فرد است. گویش رایج مردمان این سرزمین خاسی است که یکی از لهجه‌های به جا مانده از گروه یا خانواده زبان‌های «منخمر» در هند است. قانون وراثت، سنت فرهنگی مشترک تمام قبایل مگالایاست که در آن، حضانت اموال و جانشینی در خانواده به جای مرد به زن و از مادر به جوان‌ترین دختر می‌رسد. پس از ازدواج هم این مرد است که باید به خانه همسر خود برود و با او زندگی کند. شغل اصلی مردمان مگالایا کشاورزی است که 83 درصد جمعیت آن برای امرار معاش از این راه کسب درآمد می‌کنند.

بیشه مقدس

براساس اعتقاد مذهبی، سنت حفظ محیط زیست بین جوامع قبیله‌ای مگالایا از یک نسل به نسل دیگر منتقل شده است. براساس این باورها، قسمت‌های خاصی از جنگل تحت قوانین عرفی به عنوان مکان مقدس تعیین شده و از برداشت هر گونه محصول جلوگیری و محافظت می‌شود. چنین جنگل‌هایی از لحاظ تنوع زیستی بسیار غنی و دارای گونه‌های گیاهی در معرض خطر از جمله گیاهان دارویی بسیار نادر هستند. این مکان مقدس توسط انبوهی از درختان مانند حصاری امنیتی احاطه شده و تنوع زیستی داخل محوطه نیز موزه طبیعی بسیار زیبایی را ایجاد کرده است.

سمیه عیقرلو

بررسی قانون TAX FREEدر کشورهای گردشگرپذی

کلماتی مثل مالیات و گمرک گرچه به ظاهر اقتصادی هستند، اما امروزه با توجه به رشد و گسترش صنعت گردشگری و تعدد سفرهای خارجی مسافران به مقوله‌های جالبی برای گسترش صنعت گردشگری تبدیل شده‌اند.

مقوله مالیات که معمولا در برخی کشورهای توریستی مانع از رونق‌بخش گردشگری و صنایع وابسته به آن شده بود و در واقع ضدمحرکی برای این صنعت به شمار می‌رفت، باعث شد که ذهن دولت‌ها و بسیاری از دست‌اندرکاران گردشگری در سراسر جهان را به خود مشغول کند به طوری که آنها دائم به دنبال راه چاره‌ای برای از بین بردن این مانع بودند. ‌با توجه به اهمیت رشد و گسترش صنعت گردشگری برای همه آنها، تصمیمی بزرگ برای از بین بردن این مانع گرفته شد، به طوری که مالیات برای گردشگران به صفر رسید!

به این ترتیب همگی یکصدا و یکپارچه به این نتیجه رسیدند که با حذف مالیات برای گردشگران آنها را تشویق به خرید کنند و چرخ صنعت گردشگری و صنایع وابسته به آن را در کشورشان به حرکت درآورند.

این گونه بسیاری از کشورهای گردشگرپذیر یا گردشگرانی که سرمایه‌گذاری‌های عمده‌ای هم در این صنعت داشته‌اند برای تکمیل این حرکت اقتصادی خود از این سوژه، نهایت استفاده را برده و با حذف مالیات خرید برای گردشگران، آنها را تشویق به ولخرجی در کشورشان کرده‌اند.‌ بنابراین از اجرای این قانون توسط بسیاری از کشورهای توریستی استقبال شد و در نهایت مالیات را برای گردشگران حذف کردند و قانون TAX free را به صورت قانونی بسیار کارآمد و یکپارچه به اجرا گذاشتند.‌ با تصویب و اجرای این قانون گردشگران با توجه به میزان خریدشان می‌توانند هنگام خروج از یک کشور مالیات خریدشان را از دولت آن کشور پس بگیرند، به این ترتیب خریدی بدون مالیات داشته باشند.

بسیاری از شرکت‌ها و فروشگاه‌های موجود در کشورهای توریستی با توجه به اجرای این قانون و با عقد قراردادی نزد اداره مالیات و گمرک کشورشان اقدام به نصب تابلوها یا برچسب‌هایی کنار صندوق فروشگاه خود می‌کنند و به خریدارانشان یادآوری می‌کنند که می‌توانند بدون پرداخت مالیات از این فروشگاه خرید کنند و با نصب این علامت‌ها از ارائه این خدمات به مشتریان خود خبر می‌دهند.‌ در بیشتر کشورها و در راستای این امکانات گردشگران می‌توانند درصدی از مبلغ خرید خود را به عنوان مشوق یا همان خرید بدون مالیات دوباره از سیستم بانکی دریافت کنند.

به عنوان مثال این رقم در کشور ترکیه 4 درصد مبلغ فاکتور خرید است به این ترتیب در ازای خرید یکصد لیر در ترکیه و استفاده از قانون بدون مالیات یا همان Tax free در فروشگاه مربوطه می‌توانید مبلغ 4 لیر دریافت کنید.

سوال اصلی اینجاست که چگونه می‌توان از این قانون استفاده کرد؟ اولین نکته، دانستن چگونگی اجرای این قانون در کشور مقصد است به این ترتیب که از میزان درصد مالیات خرید در آن کشور باید مطلع باشیم و میزان پوشش این قانون را بدانیم.‌ برای اطلاع از این موارد می‌توان از وب‌سایت دولتی کشور مقصد استفاده یا این که از سفارتخانه آن پرس و جو کرد.

به هر حال بهترین روش برای خرید و استفاده از این قانون آن است که قبل از خرید، به نشانه مخصوص Tax free که بالای صندوق در فروشگاه مورد نظر نصب شده یا نشانه نصب شده روی در ورودی فروشگاه توجه کرد. البته اگر به زبان محلی یا زبان انگلیسی تسلط دارید بهترین روش قبل از خرید، پرسیدن از فروشنده است که این فروشگاه تحت پوشش قانون بدون مالیات یا همان Tax free قرار می‌گیرد یا خیر؟ یا این که حداقل خرید جهت برخورداری از این قانون در فروشگاه مذکور چقدر است؟

پس از بررسی این قانون و بعد از خرید توجه کنید که در بیشتر کشورها باید فرم مخصوص که توسط صندوقدار فروشگاه در اختیار شما قرار می‌گیرد را کامل کنید. این فرم حاوی اطلاعاتی چون نام، نام‌خانوادگی، محل اقامت و آدرس شماست و در برخی موارد شماره پاسپورت گردشگر نیز خواسته شده است. پس از تکمیل این فرم، فروشنده از فاکتوری مخصوص جهت ثبت خرید شما استفاده می‌کند و نسخه‌ای از آن را به شما می‌دهد.‌ پس از دریافت این گونه فاکتورها (که معمولا 3 نسخه هستند)‌ اولین مرحله برای استفاده از این قانون برای خریدار به اتمام رسیده است.‌ گام بعدی برای استفاده از قانون خرید بدون مالیات هنگام خروج از هر یک از مبادی خروجی آن کشور است، بنابراین برای استفاده از این قانون باید ابتدا این مدارک یا همان فاکتور 3 برگی را به بخش مخصوص Tax free که در واقع زیرمجموعه گمرک آن کشور است، تحویل دهید.

به یاد داشته باشید در برخی از موارد از شما می‌خواهند تا اجناس خریداری شده را به مامور ارزیابی نشان دهید البته بیشتر این بازرسی در مواردی انجام می‌شود که ارزش کالای خریداری شده بسیار بالا باشد.‌ به هر حال حتی اگر در صورت کم بودن ارزش کالای خریداری شده باز هم از شما خواسته شد تا اجناس خریداری شده را به مامور گمرک نشان دهید با آرامش این کار را انجام دهید.

مامور پس از تایید خرید شما مهر مخصوصی را روی فرم خرید که در واقع همان فاکتور 3 برگی است می‌زند و پس از جداکردن یک برگ از فاکتور مذکور، 2 برگ دیگر را به شما تحویل می‌دهد، حالا می‌توانید چمدان‌هایتان را تحویل قسمت بار دهید، بنابراین به یاد داشته باشید قبل از تحویل بار باید به قسمت مخصوص Tax free در فرودگاه مراجعه کنید.‌ پس از عبور از قسمت کنترل پاسپورت دوباره به قسمت مربوط به Tax free مراجعه کنید. این مرکز بیشتر شبیه یک بانک است، با ارائه رسید مربوطه یعنی همان 2 برگ باقی‌مانده که توسط مامور اول ممهور شده، مبلغ قابل پرداخت را دریافت می‌کنید.

در انتهای این مسیر، متصدی یا کارشناس گمرک برای پرداخت مبلغ به شما 2 گزینه را پیش رویتان قرار می‌دهد به این ترتیب که هم می‌توانید مبلغ مربوطه را با ارز رایج همان کشور یا ارز معتبری چون دلار دریافت کنید.

بنابراین می‌توانید با توجه به احتمال بازگشتتان به آن کشور در مورد این موضوع تصمیم‌گیری کنید.

با توجه به تفاوت‌های اجرای این قانون در کشورهای مختلف به یاد داشته باشید که در برخی از کشورها تمام مراحل بازپرداخت مالیات به شما یکجا خواهد بود و پس از کنترل اجناس توسط مامور گمرک در صورت لزوم همانجا مبلغ مالیات به شما پرداخت می‌شود، ولی در اصل موضوع، هیچ تفاوتی وجود ندارد.

بهترین روش برای آشنایی با مرکز این خدمات در فرودگاه ، پرسیدن محل استقرار دفتر خدماتTax free و مراحل انجام آن از قسمت اطلاعات فرودگاه است. ‌پس به یاد داشته باشید که همیشه هنگام سفر به دیگر کشورها قبل از خرید از فروشنده در مورد این قانون سوال کنید، تا اگر آن فروشگاه مشمول قانون Tax free می‌شود از او فاکتور مخصوص دریافت کنید. البته هرگز فراموش نکنید که بسیاری از این فروشگاه‌ها مبلغ اندکی را برای صدور این فاکتورها در نظر گرفته‌اند. به عنوان مثال در کشور ترکیه حداقل خرید باید 100 لیر ترکیه باشد و برای فاکتورهای کمتر از آن فاکتور مخصوص خرید بدون مالیات صادر نمی‌شود.

با در نظر گرفتن این امکانات همیشه سعی کنید قبل از سفر، اطلاعات مالیاتی کشور مقصدتان را مطالعه کنید و همچنین تا حد امکان از نحوه محاسبه و میزان این قانون برای گردشگران آگاه شوید و با توجه به آن هنگام خروج از آن کشور مبلغ مالیات پرداختی خودتان را دوباره پس بگیرید و به یاد داشته باشید که این حقی است که دولت آن کشور برای شما درنظر گرفته و استفاده از آن نشانه فقر شما نیست. بنابراین با در نظر گرفتن این قانون و نحوه اجرای آن در کشورها می‌توان آسوده از خرید خود لذت برد چون قرار نیست مالیاتی بپردازیم.

نیره کردبچه

این شهر ‌هرگز ‌نمی‌خوابد

کشورهای ساحلی همیشه زیر نگاه کنجکاو بشر بوده‌اند، چراکه گردشگران تنها به واسطه جنگل‌های تودرتو و بیابان‌های شگفت‌،‌ راهی سفر نمی‌شوند.

همین کنجکاوی نام سواحلی چون سواحل قناری، خلیج فارس، مدیترانه و بالی را بر سر زبان‌ها انداخت، اما در این میان کمتر از سواحل رویایی ویتنام نام برده شده، کشوری که ظاهر فرانسوی آن نشان از سال‌ها استعمار به خود دارد و همانند زخمی کهنه خودنمایی می‌کند.

اما اصالت آسیایی آن باعث شده تا پس از سال‌ها جنگ و خونریزی در فهرست برترین‌های گردشگری جهان قرار گیرد و به عنوان چهارمین مقصد گردشگری جهان شناخته شود.

بسیاری از گردشگران با شنیدن نام ویتنام حتی تا همین چند سال پیش به یاد صحنه‌های دلخراش جنگ یا اعدام‌های گروهی می‌افتادند، ولی امروزه بجز تعدادی عکس و سنگرهای خالی آن دوران که از آنها به عنوان یکی از بهترین جاذبه‌های گردشگری استفاده می‌شود، چیزی از آن جنایات باقی نمانده گرچه هنوز برخی از افراد مسن‌تر در این کشور داستان‌هایی از آن روزهای ناگوار را برای جوان‌تر‌ها بازگو می‌کنند ولی تمام این خاطرات جای خود را به جشن‌های محلی و موسیقی‌های سنتی و شاد و لبخندی هرچند کوتاه بر لبان ویتنامی‌ها داده است.

صرف ‌غذا در ‌تاریکی

آیا تا به حال پیش آمده که هنگام غذا خوردن در منزل یا رستوران برق برود؟ در آن لحظه چه کار کرده‌اید؟ به غذا خوردن ادامه داده‌اید یا به دنبال وسیله روشنایی یا شمع رفته‌اید تا در روشنایی به غذا خوردن ادامه دهید؟ آیا تا به حال، مزه غذایی را با چشمان بسته چشیده‌اید؟

اینها سوالاتی بود که به ذهن پائول گینه هم خطور کرد و سال 1999 در فرانسه به فکر ساخت رستورانی برای نابینایان افتاد. سپس این رستوران ‌سال 2004 توسط 2‌کارآفرین به نام‌های ادواردو بروگلی و اتینه بویسروند به مرحله اجرا گذاشته شد. طرح آنها 3 هدف را دنبال می‌کرد: اول این که به افراد بینا و سالم امکان تنها چند ساعت تجربه زندگی در تاریکی را می‌دهد. دوم این که مردم به تاثیر یا نبود تاثیر بینایی و دیدن در مزه غذا پی می‌برند و سوم ایجاد اشتغال برای نابینایان بود.

نتیجه این که امکان اجرای این ایده به‌موفقیت رسید و سال 2006 اولین رستوران تاریک در مسکو و سال 2007 در لندن افتتاح شد. «در تاریکی محض» نام این رستوران عجیب در لندن است. هنگام ورود به این رستوران باید ابتدا تلفن همراه، دوربین، فندک و هر وسیله‌ دارای نور تحویل داده شود. برای وارد شدن به سالن پذیرایی تاریک این رستوران باید دست روی شانه‌های نفر جلویی گذاشت و با کمک راهنمایانی که نابینا هستند، به سمت میز مورد نظر پیش رفت البته با احتیاط لازم تا به میز و صندلی‌های اطراف برخورد نکنید و چیزی را نشکنید. قابل ذکر است انواع غذاهای گیاهی و گوشتی در اینجا سرو می‌شود و شما می‌توانید طعم آنها را در تاریکی محض تجربه کنید. زمانی که دیگر چشم‌ها در تاریکی و حین غذا خوردن به‌کار نیاید، اتفاق بسیار جالبی می‌افتد و همه حواس شما به چشیدن طعم غذا و مواد تشکیل دهنده آن صرف می‌شود و حتی تمام گفت‌وگو‌ها و نوع گفتمان نیز عوض می‌شود و دیگر از آداب و رسوم و نحوه گرفتن کارد و چنگال خبری نیست و دیگر قضاوت راجع به‌نحوه غذا خوردن خود یا دیگران وجود ندارد یا حتی می‌توانید با دست غذا بخورید یا ظرفتان را لیس بزنید و مطمئن باشید که هیچ کس بجز دوربین‌های مادون قرمز امنیتی شما را نمی‌بیند.

شاید هم بد نباشد که در خانه، تمرین چشیدن غذا را با چشمان بسته و بدون قضاوت راجع به رنگ و ظاهر آن داشته باشید و اگر توان رفتن به این رستوران را ندارید، خود را در این تجربه شریک کنید.

پیشنهاد ویژه

- دژ برازجان نماد واقعی این شهر است و کمتر کسی است که این دژ را ببیند و به یاد برازجان نیفتد. تاریخ و فرهنگ و به نوعی شیوه زندگی مردم این شهر را می‌توان در برج و باروهای این دژ مشاهده کرد.

ـ در جنوب شرقی شهر برازجان و در کنار روستای «نی‌نیزک» آرامگاه شاهزاده ابراهیم(ع) قرار دارد. شاهزاده ابراهیم(ع)، فرزند امام موسی کاظم(ع) و برادر امام رضا(ع) است که در نزدیکی روستای نی‌نیزک به شهادت‌ ‌رسیده و روی تپه‌ای به نام «له‌له پرچین» در کنار این روستا دفن شده است. این مکان مقدس به علت داشتن طبیعتی زیبا و دیدنی و همچنین کرامت‌های امامزاده باعث شده زائران بی‌شمار را به طرف خود دعوت نماید.

ـ «گیسکان»، کوهستان سر به فلک کشیده‌ای است که در شرق برازجان قرار دارد و به‌عنوان «دشت نرگسی» یا «بام بلند» معروف است. همچنین 2 منطقه کوهستانی ارم و بوشکان، شاید از بهترین مناطق دیدنی منطقه جنوب هستند.

کجا بمانیم؟

برای بازدید از جاذبه‌های دشتستان باید در مرکز آن یعنی شهر برازجان اقامت کنید. مهمانپذیر «توحید» تنها مکانی است که این شهر برای اقامت 3 روزه دارد. پیداکردن این مهمانپذیر هم کار سختی نیست. وارد برازجان که می‌شوید بلوار هلال احمر مقابلتان قرار دارد. این مسیر را که مستقیم طی کنید به یک میدان به اسم میدان امام می‌رسید. سمت چپ میدان امام، مهمانپذیر توحید قرار دارد.

نرخ اتاق‌های دوتخته مهمانپذیر توحید هر شب 12 هزار تومان است. پیشنهاد می‌کنیم برای رفت و آمد راحت‌تر و دسترسی به آثار باستانی دشتستان، در همین مهمانپذیر توحید اقامت کنید و برای صرف غذا به رستوران چغارک که در تقاطع روستای «چغارک» قرار دارد یا رستوران «لیان» که کمتر از 30 ـ‌ 20 کیلومتر با شهر بوشهر فاصله دارند، بروید. در صورتی که هیچ‌کدام از این راه‌ها به مذاقتان خوش نیامد، می‌توانید از هتل‌های شهر بوشهر استفاده کنید که تا شهر برازجان 70 کیلومتر فاصله دارند. نزدیک‌ترین آن، متل رستوران جمشیدی است که در جاده شیراز و در 65 کیلومتری شهر برازجان قرار گرفته است. البته شهرداری برازجان در حال احداث یک هتل 3 ستاره در این شهر است که گفته‌اند بزودی افتتاح خواهد شد.

قشلاق ‌3 ‌روزه در دشتستان

سرما که از راه می‌رسد بیرون‌ماندن از خانه سخت می‌شود، چه برسد به این که کسی بخواهد برنامه سفر هم برای خود بریزد، اما در همین فصلی که بیشتر افراد از آب و هوای سرد و کوتاهی روزها گله دارند و در مورد این که افسرده شده‌اند و نمی‌توانند جایی بروند شکایت می‌کنند، مناطق جنوبی ایران، بهترین مکان برای گردش و تفریح است. هرقدر که ما اینجا از سرما در امان نیستیم در مناطق جنوبی آب و هوا بشدت دلچسب و بهاری است.

این را که می‌خواهید برای 3 ماه زمستان قشلاق کنید ‌توصیه نمی‌کنیم، اما در عوض یک مسافرت چندروزه به یکی از شهرهای استان بوشهر را در این فصل پیشنهاد می‌کنیم. «دشتستان» همان‌طور که از نامش پیداست، دشتی است که در مناطق جنوبی قرار گرفته و در این فصل سال، آنقدر آب و هوای مطبوعی دارد که 529 سال قبل از میلاد، کوروش را به هوس انداخت تا در این شهر کاخی زمستانی بنا کند، اما حیف که عمرش به دنیا نبود تا از این کاخ زمستانی بهره ببرد. دقت کنید که این شهر در زمان کوروش هم وجود داشته است. دشتستان از قدیمی‌ترین شهرستان‌های ایران است که نزدیک به 7 هزار سال قدمت دارد. پیشنهاد می‌کنیم در این فصل سرد، آب و هوای بهاری و تر و تازه این شهر را امتحان کنید.‌ راستی در برنامه سفرتان به دشتستان، برنامه غذایی‌تان را تغییر دهید و برای 3، 4 روزی که در جنوب می‌گذرانید حتما یکی از وعده‌های ناهار یا شام را به «قلیه‌ماهی» و «میگوی بندری» اختصاص دهید تا در دل شهر جنوبی ایران، طعم لذیذ غذای جنوبی را بچشید.

بررسی نرم‌افزار گردشگری Where برای تلفن‌های همراه هوشمند

همیشه در اطراف ما تعداد زیادی از مغازه‌ها و فروشگاه‌های متنوع قرار گرفته است و در بیشتر مواقع توانایی بررسی تک‌تک آنها را نداریم و شاید در پایان سفر خود از فرد دیگری بشنویم فلان فروشگاه در شهری که به آن سفر کردیم، بوده است ولی ما با وجود این که از نزدیکی آن عبور کرده‌ایم این فروشگاه را ندیده‌ایم. البته مساله فروشگاه تنها یک بخش از ماجرا را تشکیل می‌دهد و یافتن محل‌هایی مانند پمپ بنزین، آژانس مسافرتی و... در سفر اجتناب‌ناپذیر است، چراکه همیشه نمی‌دانیم چه چیزی کجاست!

به شما ثابت می‌کنیم دیگر برای یافتن موارد مورد نیازتان چندان گمراه نخواهید شد. تنها کافی است نرم‌افزار Where (کجا) را روی تلفن همراه خود نصب کنید و از امکانات ویژه آن بهره‌مند شوید تا براحتی در هر مکانی بفهمید چه چیزی کجاست.